Hayattan tat alamıyorum

[Memetcandal]

Merhabalar

Bir kaç gündür hayattan tat alamıyorum.

Depresyon gibi birşey yaşıyorum.
Sürekli canım sıkılıyor ve bir bunaltı var üstümde.

Hayatım son zamanlarda çok sıkıcı geçiyor zaten

Yat, Kalk, Işe git gel sonra yemek ye odana çık bilgisayar oyna, yatmadan önce birşeyler izle ve sonra da yat şeklinde geçiyor

Ve bu düzenden bir türlü kurtulamıyorum
Sürekli böyle olması gerekiyor gibi bir his var içimde. Son zamanlarda kilo da aldım malum 0 hareket + çok yemek= kilo sın zamanlarda her zaman başım ağrıyor ve miğde bulantısı hissi var ve ne yaparsam yapayım çok sıkıcı geliyor

Sizce bu döngüden kurtulmak için ne yapabilirim? Hayattan tat almayı unuttum resmen...

 

[TheCeRRaNo]

Sosyal olman lazım, bilgisayarın başından kalkman lazım, arkadaş bul kendine, akşam çık dolaş, onuda yapamıyorsan bişeyle ilgilen, bi hobi bul kendine ama bilgisayar değil, sanal dünya hiç değil. En kötü hayvan al. Kuş balık kedi, onlarla ilgilen.
Bende kendimi hasta sanırdım, benden daha kötüler varmış, geçmiş olsun kardeş.

 

[TheCeRRaNo]

Öncelikle, yaşadığın bu hislerin ve durumun, depresyon belirtileri olabileceğini anlamak çok önemli. Uzun süredir devam eden mutsuzluk, enerji kaybı, ilgi kaybı ve fiziksel belirtiler profesyonel bir yardım almanın gerekli olduğunu gösterir.

Bir psikolog, psikiyatrist veya terapistle konuşmak, yaşadığın sorunların temelini anlamana ve bunlarla nasıl başa çıkacağını öğrenmene yardımcı olabilir. Unutma, bu bir zayıflık belirtisi değil, kendi sağlığına değer verdiğinin ve bu duruma çözüm bulmak istediğinin bir göstergesidir. Bir uzmana başvurmak, bu döngüden çıkmak için atılacak en sağlam adımdır.

Profesyonel yardımın yanı sıra, günlük hayatına katabileceğin küçük değişiklikler de kendini daha iyi hissetmene yardımcı olabilir. Bu değişiklikler, büyük ve zorlayıcı olmak zorunda değil; aksine, küçük adımlarla başlamak, motivasyonunu artırabilir.

Kilondan şikayetçi olduğunu belirtmişsin. Egzersiz, sadece kilo vermek için değil, aynı zamanda ruh sağlığı için de harikadır. Her gün 15-20 dakika yürüyüş yapmak, bisiklete binmek ya da evde basit esneme hareketleri yapmak bile beyindeki mutluluk hormonlarının salgılanmasına yardımcı olur.

Bir zamanlar yapmaktan keyif aldığın şeyleri hatırla. Belki bir enstrüman çalmak, resim yapmak ya da sadece film izlemek. Bu gibi aktivitelere yeniden zaman ayırmak, hayattan tat alma duygunu yavaş yavaş geri getirebilir.

Kendini izole etmek yerine, güvendiğin bir arkadaşınla ya da aile üyenle konuş. Yalnız olmadığını ve bu durumu aşmak için yanında olanlar olduğunu bilmek sana iyi gelecektir.

Bu süreçte en önemli şeyin kendine karşı nazik ve sabırlı olmak olduğunu unutma. İyileşme süreci zaman alabilir ve iniş çıkışlar yaşayabilirsin. Önemli olan pes etmemek ve kendine yardım etme çabanı sürdürmektir. Bu döngüden çıkmak, senin için en büyük öncelik olmalı.

Türkiyedeki pisikologlara gidersen sadece ilaç verirler. Örnek: ben

 

[Memetcandal]

Sosyal olman lazım, bilgisayarın başından kalkman lazım, arkadaş bul kendine, akşam çık dolaş, onuda yapamıyorsan bişeyle ilgilen, bi hobi bul kendine ama bilgisayar değil, sanal dünya hiç değil. En kötü hayvan al. Kuş balık kedi, onlarla ilgilen.
Bende kendimi hasta sanırdım, benden daha kötüler varmış, geçmiş olsun kardeş.

Sosyalim aslında dışarı da çıkıyorum ama bizim buralar son zamanlar ya soğuk/yağmurlu yada arkadaşlarımın zamanı yok bisiklet de sürmeyi çok seviyorum aslında veya basketbol oynamayı ama dediğim gibi hava müsait değil buralarda

 

[kenan0303]

aşık ol sonra kendini terk ettir sonra aşk acısı yaşamaya başla.10 sene falan depresyona girmezsin adı aşk acısı olur.dert istiyorsan buyur

 

[Thanos]

Merhabalar

Bir kaç gündür hayattan tat alamıyorum.

Depresyon gibi birşey yaşıyorum.
Sürekli canım sıkılıyor ve bir bunaltı var üstümde.

Hayatım son zamanlarda çok sıkıcı geçiyor zaten

Yat, Kalk, Işe git gel sonra yemek ye odana çık bilgisayar oyna, yatmadan önce birşeyler izle ve sonra da yat şeklinde geçiyor

Ve bu düzenden bir türlü kurtulamıyorum
Sürekli böyle olması gerekiyor gibi bir his var içimde. Son zamanlarda kilo da aldım malum 0 hareket + çok yemek= kilo sın zamanlarda her zaman başım ağrıyor ve miğde bulantısı hissi var ve ne yaparsam yapayım çok sıkıcı geliyor

Sizce bu döngüden kurtulmak için ne yapabilirim? Hayattan tat almayı unuttum resmen...

Sevgili yap kendine ama sakın aşık olma! Komik filmler izle.
Bir de, sen bu aralar değil, genelde hep depresyondasın.

 

[tıngırmıngır]

Gerçekten baş edemediğinizi düşünüyor iseniz uzman desteği almak gerekebilir.
Türkiye dışında, kuzeye yakın bir coğrafyada olduğunuzu var sayıyorum.
Havalar hep öyle, ancak uyum sağlamak gerekir.
Ben öyle bir coğrafyada aracın termometresi -18 gösterirken ne işim var buralarda diye hayıflanıyordum, benden yaşlı bir kadının rüzgara karşı bisiklet sürmesini izleyerek kendime gelmiştim.

 

[Memetcandal]

Öncelikle, yaşadığın bu hislerin ve durumun, depresyon belirtileri olabileceğini anlamak çok önemli. Uzun süredir devam eden mutsuzluk, enerji kaybı, ilgi kaybı ve fiziksel belirtiler profesyonel bir yardım almanın gerekli olduğunu gösterir.

Bir psikolog, psikiyatrist veya terapistle konuşmak, yaşadığın sorunların temelini anlamana ve bunlarla nasıl başa çıkacağını öğrenmene yardımcı olabilir. Unutma, bu bir zayıflık belirtisi değil, kendi sağlığına değer verdiğinin ve bu duruma çözüm bulmak istediğinin bir göstergesidir. Bir uzmana başvurmak, bu döngüden çıkmak için atılacak en sağlam adımdır.

Profesyonel yardımın yanı sıra, günlük hayatına katabileceğin küçük değişiklikler de kendini daha iyi hissetmene yardımcı olabilir. Bu değişiklikler, büyük ve zorlayıcı olmak zorunda değil; aksine, küçük adımlarla başlamak, motivasyonunu artırabilir.

Kilondan şikayetçi olduğunu belirtmişsin. Egzersiz, sadece kilo vermek için değil, aynı zamanda ruh sağlığı için de harikadır. Her gün 15-20 dakika yürüyüş yapmak, bisiklete binmek ya da evde basit esneme hareketleri yapmak bile beyindeki mutluluk hormonlarının salgılanmasına yardımcı olur.

Bir zamanlar yapmaktan keyif aldığın şeyleri hatırla. Belki bir enstrüman çalmak, resim yapmak ya da sadece film izlemek. Bu gibi aktivitelere yeniden zaman ayırmak, hayattan tat alma duygunu yavaş yavaş geri getirebilir.

Kendini izole etmek yerine, güvendiğin bir arkadaşınla ya da aile üyenle konuş. Yalnız olmadığını ve bu durumu aşmak için yanında olanlar olduğunu bilmek sana iyi gelecektir.

Bu süreçte en önemli şeyin kendine karşı nazik ve sabırlı olmak olduğunu unutma. İyileşme süreci zaman alabilir ve iniş çıkışlar yaşayabilirsin. Önemli olan pes etmemek ve kendine yardım etme çabanı sürdürmektir. Bu döngüden çıkmak, senin için en büyük öncelik olmalı.

Depresyon olma ihtimaline katılıyorum maalesef

iş yerinde yarın zaten gideceğim psikologa bakalım ne diyecek

bisiklet sürmek iyi fikir zaten her gün ise bisiklet le gidip geliyorum alışverişe de ehliyetim yok maalesef

Hayatıma birşey katmak demişsiniz ne mesela? Hiç birşey bulamıyorum sonra bir bakmışım Hop bilgisayarın önünde buluyorum kendimi son günlerde oyunuda çok kötü oynuyorum moralsiz likten oda sinir ve daha fazla mutsuz olamamı sağlıyor maalesef

 

[Memetcandal]

Türkiyedeki pisikologlara gidersen sadece ilaç verirler. Örnek: ben

Türkiye de yaşamıyorum ama Türk doktorların bizimkilerden daha iyi olduğunu düşünüyorum

 

[Memetcandal]

aşık ol sonra kendini terk ettir sonra aşk acısı yaşamaya başla.10 sene falan depresyona girmezsin adı aşk acısı olur.dert istiyorsan buyur

Dert istemiyorum aşık ol demek kolay ama olmak benim için zor onun için önce cesaretli olmam gerekiyor

 

[Memetcandal]

Sevgili yap kendine ama sakın aşık olma! Komik filmler izle.
Bir de, sen bu aralar değil, genelde hep depresyondasın.

Yok be abi benimki bi gidiyo bi geliyo neden bir türlü çözemiyorum. Belki de dediğin gibidir genelde depresyon da olabilirim ama buda iyi birşey değil maalesef

 

[Thanos]

Yok be abi benimki bi gidiyo bi geliyo neden bir türlü çözemiyorum. Belki de dediğin gibidir genelde depresyon da olabilirim ama buda iyi birşey değil maalesef

Sen, yurtdışında okuyordun sanırım, hala orada mısın?

 

[Memetcandal]

Gerçekten baş edemediğinizi düşünüyor iseniz uzman desteği almak gerekebilir.
Türkiye dışında, kuzeye yakın bir coğrafyada olduğunuzu var sayıyorum.
Havalar hep öyle, ancak uyum sağlamak gerekir.
Ben öyle bir coğrafyada aracın termometresi -18 gösterirken ne işim var buralarda diye hayıflanıyordum, benden yaşlı bir kadının rüzgara karşı bisiklet sürmesini izleyerek kendime gelmiştim.

Alayım bakalım ama burası bana terapi gibi geliyor buradaki insanlar ile muhabbet etmek neşemi kısmen yerine getiriyor ama maalesef telefonu bıraktığım an hooooop boşluk

 

[Memetcandal]

Sen, yurtdışında okuyordun sanırım, hala orada mısın?

Evet abi hala okuyorum 3,5 sene oldu bir türlü bitmiyor sıtajerlik 1 Senem kaldı çok şükür (aşağı yukarı)

 

[Memetcandal]

Yarın uzun yol yapayım bisiklet ile diye düşünüyordum belki iyi gelir diye ama şimdi aklıma geldi elektrikli bisikletin şarjı bitmek üzere

 

[Memetcandal]

Yarın uzun yol yapayım bisiklet ile diye düşünüyordum belki iyi gelir diye ama şimdi aklıma geldi elektrikli bisikletin şarjı bitmek üzere

50 km yol yapmayı düşünüyorum yakın zamanda hem temiz hava iyi gelir diye hem yolculuk yapmak da çok zevkli diye ardından da biraz basketbol oh mis ama önce bisikleti şarja takmam lazım

 

[asabitosun]

Merhabalar

Bir kaç gündür hayattan tat alamıyorum.

Depresyon gibi birşey yaşıyorum.
Sürekli canım sıkılıyor ve bir bunaltı var üstümde.

Hayatım son zamanlarda çok sıkıcı geçiyor zaten

Yat, Kalk, Işe git gel sonra yemek ye odana çık bilgisayar oyna, yatmadan önce birşeyler izle ve sonra da yat şeklinde geçiyor

Ve bu düzenden bir türlü kurtulamıyorum
Sürekli böyle olması gerekiyor gibi bir his var içimde. Son zamanlarda kilo da aldım malum 0 hareket + çok yemek= kilo sın zamanlarda her zaman başım ağrıyor ve miğde bulantısı hissi var ve ne yaparsam yapayım çok sıkıcı geliyor

Sizce bu döngüden kurtulmak için ne yapabilirim? Hayattan tat almayı unuttum resmen...

Dostum geçmiş olsun. Emekli olduğum ilk bir yıl iyi geçmiş tüm iş hayatım boyunca yapamadığım, aileme zaman ayırmak dahil, ne varsa elden geldiğince yapmıştım. Daha sonra emekli olmanın getirdiği tükenmişlik duygusunun, ruhumu yavaş yavaş ele geçirdiğini görmeye başladım. İlerleyen süreçlerde varlığımın ne kadar lüzumsuz olduğuna dair kuruntular benliğimi kemirmeye başladı. Öyle ya. Doğdum, büyüdüm, eğitim hayatını aştım, asker oldum, bir işe girdim,evlendim, çocuklarım oldu,çalıştım,emekli oldum, bu dünyadaki görevimi tamamladım. Demek ki bana bu dünyada artık gerek yok. İşte bu tükenmişlik duygusuyla mücadele ederken telefonum çaldı. Bir dostum arıyor ve şöyle diyor. Abi sana ihtiyacımız var. Gelip bize ağabeylik yaparmısın. Çağrıyı istemeye istemeye kabul ettim. Daha sonra anladım ki hala bana ihtiyaç varmış. Aradan yaklaşık on beş yıl geçti. Çok şükür o gün bu gün pisikolojim son derece düzgün. Yaş 65, hala çalışıyorum(Lütfen dikkat. Kayıt dışı değil, sigortalı çalışıyorum ve devletim hala benden vergisini alıyor) ve birilerine faydamın dokunduğunu hissediyorum. Atalar, tebdili mekanda ferahlık var demiş. Olanağınız varsa bulunduğunuz yerden farklı bir yerlere gidip,farklı insanlarla bir araya gelmek, sizi dostça dinleyecek birileriyle sohbet etmek faydalı olacaktır. Uzattım. Üzgünüm. Saygılar.

 

[Thanos]

Evet abi hala okuyorum 3,5 sene oldu bir türlü bitmiyor sıtajerlik 1 Senem kaldı çok şükür (aşağı yukarı)

Okul baskısı da depresyon getirir, parasızlık da, aşk acısı da. İlk önce buna neyin sebep olduğunu bilmen gerekiyor.
Bir de mevsim değişiklikleri de; insanda depresyon sebebi olur. Kendini yalnız hissettiğinde, çekinmeden yine buraya konu açıp yazabilirsin.

Biz de elimizden geldiğince seni yalnız bırakmamaya çalışırız. Ama emin ol ki; mutlu görünen çoğu insan da aynı durumda.
Çoğu rol yapıyor, zaten.

Dediğim gibi; kendine sevgili yap, derslerini de ihmal etme. Ama sakın aşık olma! Kimseyi yüceltme ve elini asla belli etme.

O güvendiğin sevdiğin, değer verdiğin insanlar bir anda satarlar seni. Her zaman senin için ailen vazgeçilmez olsun.
Çünkü günün sonunda sadece seni anlayan ve yanında olan ailen olacak! Özelikle annen ve baban.

Ortaya karışık yazdım, artık

 

[teknikyazılım]

Geçmiş olsun kardeşim. Şunu da bil yalnız değilsin.

 

[tıngırmıngır]

Okul baskısı da depresyon getirir, parasızlık da, aşk acısı da. İlk önce buna neyin sebep olduğunu bilmen gerekiyor.
Bir de mevsim değişiklikleri de; insanda depreson sebebi olur. Kendini yalnız hissettiğinde, çekinmeden yine buraya konu açıp yazabilirsin.

Biz de elimizden geldiğince seni yalnız bırakmamaya çalışırız. Ama emin ol ki; mutlu görünen çoğu insan da aynı durum da.
Çoğu rol yapıyor, zaten.

Dediğim gibi; kendine sevgili yap, derslerini de ihmal etme. Ama sakın aşık olma! Kimseyi yüceltme ve elini asla belli etme.

O güvendiğin sevdiğin, deer verdiğin insanlar bir anda satarlar seni. Her zaman senin için ailen vazgeçilmez olsun.
Çünkü günün sonunda sadece seni anlayan ve yanında olan ailen olacak! Özelikle annen ve baban.

Ortaya karışık yazdım, artık

"Elini asla belli etme" ( elinin net açık olacağı insanlar elbet vardır) , "kimseyi yüceltme" ( hak edeni ayırd edebiliyorum) kısımları bana pek uymasa da genel olarak önerinize katılıyorum.