Ders Niteliğinde Tecrübe

[Latte]

Arkadaşlar merhaba.

Dün akşam yaşadığım ve maalesef elinizi kolunuzu bağlayacak derecede kötü bir duruma düşebileceğiniz bir olayı anlatacağım.

Akşam saatlerine yakın amcalarımdan biri aradı ve sohbet etmeye başladık. Sonra "aslında başka birşey için aramıştım sen evde değil misin?" diye sordu. Benim İzmir'de olduğumu düşünüyormuş oysa farklı bir şehirde kardeşimin yanındayım.
Babama ulaşamadıklarını ve neredeyse tüm kardeşlerinin onu aramasına rağmen telefonu açmadığını söyledi.
Ben de normal olarak sessizde kullanıyordur diye tahminde bulundum. Sonuçta telefonu çalıyormuş.
Daha sonra ben de bir arayayım diyerek telefonu kapattım ve benim aramalarıma da cevap vermedi. Yine sessizde olabileceği ihtimali için WhatsApp üzerinden yazdım, iletildi ama okunmadı.
Haliyle birşeylerin ters olma ihtimaline karşın hemen komşulardan birini aradım. En son dün akşam ekmek alıp eve giderken gördüğünü söyledi.
Tabi o ara amcamla irtibata devam ettik ve o da birkaç kişi ayarlayıp eve doğru yönlendirdi.
Daha sonra tekrar komşumuzu arayıp zile basmasını ve ışıkların yanıp yanmadığına bakmasını rica ettim. Kapıya kimsenin çıkmadığını ve ışıkların kapalı olduğunu söyledi.
Yukarı çıkıp kapıdan dinlemesini, arayacağımı ve içerden telefon sesi duyup duymadığını söylemesini istedim. Duyabiliyorum dedi...

Maalesef geriye kalan tek seçenek hemen polisi aramak oldu.
Arayıp ihbarda bulundum. Beni itfaiyeye bağladılar önce. Onlar bilgiyi aldıktan sonra sağlık servisine bağladılar. Onlar da bilgiyi aldıktan sonra beni yine 112 emniyet merkezine bağladılar. Yine bilgi verdikten sonra beklemeye başladım.

Önce ambulans görevlisi hanımefendi arayıp benden telefon numarası istedi. Arkasından itfaiye görevlisi aradı o da telefon numarası istedi. Henüz polis ekipleri varmamış ama onlar orada bekliyorlardı eve girmek için.
Tahminimce onlar da arayıp evin içinden gelen sesi duyunca ekipleri beklemeden girmişler eve. İşin en garip tarafı ise telefonu istediklerinde adını söylediğim an görevlinin "belki hiç ihtiyacımız olmayacak adına şu anda önemli değil." demesi sanarken alt komşum aradı yine.

Baban şu anda binaya giriyor demez mi?
Bir süre sonra itfaiye görevlisi aradı ve mutlu ve rahatlamış bir şekilde durumu anlattı. Biz eve girdik ama o sırada geldi dedi.

Aradan bir saat geçti polis arayıp evi bulamıyoruz dedi Onlara da durumu anlattım.

Meğer evden çıkıp minibüse bindikten sonra telefonunu unuttuğunu fark etmiş ve sonra bir daha mı minibüs parası vereceğim deyip geri dönüp almamış. İşte şansına da onun bu unutkanlığının yani telefonunu unuttuğu ilk ve tek günün içerisinde yüzlerce kere aranıp ulaşılamadığı için herkesi panikletebileceği aklına gelmemiş.

Zaten daha başına birşey gelmeden tüm amca ve halalarım başına birşey geldi diye yıkılmış duruma gelmişlerdi bile. Ben cenaze işlemlerini düşünmeye başlamıştım amcam ise oradakileri nasıl teselli edeceğini. Bunları tabi olay sonuçlandıktan sonra kendi aramızda konuştuk.

Yani evde unutulan bir telefon yüzünden olay nerelere gitti. Emniyeti, itfaiyesi, ambulansı ve cabası.

Sonrasında gülmeyi durduramadım ama sevinçten değil de aklıma gelen birkaç sene önceki Bursa'da yaşanan olaydaki kendini arayan adam yüzünden.

Onu da özetle anlatmak gerekirse;
Arkadaşının yanına İnegöl'e gidiyor. Gece 2 gibi uyuyor. Arkadaşı bunu göremeyince polisi arıyor ve arama çalışmaları başlıyor. Bu adam da kalabalığı görünce ne oldu diyor. Kayıp şahıs var arama yapılıyoru duyunca araya kaynıyor onlarla aramaya başlıyor. Bir süre sonra aranan şahıs diye isminin geçtiğini duyunca "bir soğuk ter döktüm adımı duyunca" diyor. O benim deyince tabi herkes şaşırıyor.

Bizimkinin de itfaiye eve girdikten sonra dışardan gelip kapıyı açması az biraz buna benzedi gözümde )

Aman diyim siz siz olun bu zamanda unutacaksanız kendinizi unutun, telefonunuzu değil. Yoksa sonunun bu şekilde bitmemesi işten bile değil

 

[dehakan7]

Geçmiş olsun , ders çıkarmak lazım , gerçekten zorlu bir süreç tatlıya bağlanmasına sevindim @Latte

 

[Latte]

Geçmiş olsun , ders çıkarmak lazım , gerçekten zorlu bir süreç tatlıya bağlanmasına sevindim @Latte

Teşekkürler. Pek tatlı olmadı gerçi )

Hiç unutamıyorum. Sanırım 1986 ya da 1987 yılıydı. Bizimkiler o zamanlar Erzurum'da görev yapıyorlardı. Ben de cami avlusunda akranım bir kız çocuğuyla birlikte oynamaya dalmışım. Tıpkı bu olay gibi beni aramaya başlamışlar. Eve döndüğümde sokakta babamı görüp "Ne arıyorsunuz" demiş ve hayatım boyunca unutamayacağım bir tokat yemiştim. Sonra eve çıkartırken bir tokat daha

Ben o tokadı unutmasam da bizimki kendine atılmayacağını bildiği için rahat davranmış dün.

 

[dehakan7]

O tokatlar değerli benimde çok vakkam var ama tokatar bizi bu günlere getirdi gerek okul gerek aile tokadı çok kıymetlidir, Anıları hep ders oluyor çünkü

 

[Latte]

O tokatlar değerli benimde çok vakkam var ama tokalar bizi bu günlere getirdi gerek okul gerek aile tokadı çok kıymetlidir, Anıları hep ders oluyor çünkü

Yani bir 30 sene sonra falan doğmuş olsam ve okulda havaya suya bahane bulup atılan tokatlardan hiç yemiş olmasam demiyor değilim )
Şahsen aile bireylerinin de birbirine karşı tokat da olsa şiddetine karşıyımdır oldum olası. Devlet memuruyken de işim gereği zaten bunlarla çok karşı karşıya geldim; eşine, çocuğuna, anne ve babasına yaşattıkları şiddetten dolayı mağdur olup gelenlerden dolayı. Şiddetten kasıt kesinlike her seferinde aşırı güç değildi. Ufak bir tokat bile travmaya yol açabiliyor maalesef.

Neyse konuyu yine başka yere götüreceğim gibi haha.

 

[Adnan K.]

Arkadaşlar merhaba.

Dün akşam yaşadığım ve maalesef elinizi kolunuzu bağlayacak derecede kötü bir duruma düşebileceğiniz bir olayı anlatacağım.

Akşam saatlerine yakın amcalarımdan biri aradı ve sohbet etmeye başladık. Sonra "aslında başka birşey için aramıştım sen evde değil misin?" diye sordu. Benim İzmir'de olduğumu düşünüyormuş oysa farklı bir şehirde kardeşimin yanındayım.
Babama ulaşamadıklarını ve neredeyse tüm kardeşlerinin onu aramasına rağmen telefonu açmadığını söyledi.
Ben de normal olarak sessizde kullanıyordur diye tahminde bulundum. Sonuçta telefonu çalıyormuş.
Daha sonra ben de bir arayayım diyerek telefonu kapattım ve benim aramalarıma da cevap vermedi. Yine sessizde olabileceği ihtimali için WhatsApp üzerinden yazdım, iletildi ama okunmadı.
Haliyle birşeylerin ters olma ihtimaline karşın hemen komşulardan birini aradım. En son dün akşam ekmek alıp eve giderken gördüğünü söyledi.
Tabi o ara amcamla irtibata devam ettik ve o da birkaç kişi ayarlayıp eve doğru yönlendirdi.
Daha sonra tekrar komşumuzu arayıp zile basmasını ve ışıkların yanıp yanmadığına bakmasını rica ettim. Kapıya kimsenin çıkmadığını ve ışıkların kapalı olduğunu söyledi.
Yukarı çıkıp kapıdan dinlemesini, arayacağımı ve içerden telefon sesi duyup duymadığını söylemesini istedim. Duyabiliyorum dedi...

Maalesef geriye kalan tek seçenek hemen polisi aramak oldu.
Arayıp ihbarda bulundum. Beni itfaiyeye bağladılar önce. Onlar bilgiyi aldıktan sonra sağlık servisine bağladılar. Onlar da bilgiyi aldıktan sonra beni yine 112 emniyet merkezine bağladılar. Yine bilgi verdikten sonra beklemeye başladım.

Önce ambulans görevlisi hanımefendi arayıp benden telefon numarası istedi. Arkasından itfaiye görevlisi aradı o da telefon numarası istedi. Henüz polis ekipleri varmamış ama onlar orada bekliyorlardı eve girmek için.
Tahminimce onlar da arayıp evin içinden gelen sesi duyunca ekipleri beklemeden girmişler eve. İşin en garip tarafı ise telefonu istediklerinde adını söylediğim an görevlinin "belki hiç ihtiyacımız olmayacak adına şu anda önemli değil." demesi sanarken alt komşum aradı yine.

Baban şu anda binaya giriyor demez mi?
Bir süre sonra itfaiye görevlisi aradı ve mutlu ve rahatlamış bir şekilde durumu anlattı. Biz eve girdik ama o sırada geldi dedi.

Aradan bir saat geçti polis arayıp evi bulamıyoruz dedi Onlara da durumu anlattım.

Meğer evden çıkıp minibüse bindikten sonra telefonunu unuttuğunu fark etmiş ve sonra bir daha mı minibüs parası vereceğim deyip geri dönüp almamış. İşte şansına da onun bu unutkanlığının yani telefonunu unuttuğu ilk ve tek günün içerisinde yüzlerce kere aranıp ulaşılamadığı için herkesi panikletebileceği aklına gelmemiş.

Zaten daha başına birşey gelmeden tüm amca ve halalarım başına birşey geldi diye yıkılmış duruma gelmişlerdi bile. Ben cenaze işlemlerini düşünmeye başlamıştım amcam ise oradakileri nasıl teselli edeceğini. Bunları tabi olay sonuçlandıktan sonra kendi aramızda konuştuk.

Yani evde unutulan bir telefon yüzünden olay nerelere gitti. Emniyeti, itfaiyesi, ambulansı ve cabası.

Sonrasında gülmeyi durduramadım ama sevinçten değil de aklıma gelen birkaç sene önceki Bursa'da yaşanan olaydaki kendini arayan adam yüzünden.

Onu da özetle anlatmak gerekirse;
Arkadaşının yanına İnegöl'e gidiyor. Gece 2 gibi uyuyor. Arkadaşı bunu göremeyince polisi arıyor ve arama çalışmaları başlıyor. Bu adam da kalabalığı görünce ne oldu diyor. Kayıp şahıs var arama yapılıyoru duyunca araya kaynıyor onlarla aramaya başlıyor. Bir süre sonra aranan şahıs diye isminin geçtiğini duyunca "bir soğuk ter döktüm adımı duyunca" diyor. O benim deyince tabi herkes şaşırıyor.

Bizimkinin de itfaiye eve girdikten sonra dışardan gelip kapıyı açması az biraz buna benzedi gözümde )

Aman diyim siz siz olun bu zamanda unutacaksanız kendinizi unutun, telefonunuzu değil. Yoksa sonunun bu şekilde bitmemesi işten bile değil

Çok geçmiş olsun. Sonuçta iyi bitmiş gününüz en azından. Beni en çok tebessüm ettiren kısmı, polisin evi bulamıyoruz demesi

 

[LAperdesi]

Arkadaşlar merhaba.

Dün akşam yaşadığım ve maalesef elinizi kolunuzu bağlayacak derecede kötü bir duruma düşebileceğiniz bir olayı anlatacağım.

Akşam saatlerine yakın amcalarımdan biri aradı ve sohbet etmeye başladık. Sonra "aslında başka birşey için aramıştım sen evde değil misin?" diye sordu. Benim İzmir'de olduğumu düşünüyormuş oysa farklı bir şehirde kardeşimin yanındayım.
Babama ulaşamadıklarını ve neredeyse tüm kardeşlerinin onu aramasına rağmen telefonu açmadığını söyledi.
Ben de normal olarak sessizde kullanıyordur diye tahminde bulundum. Sonuçta telefonu çalıyormuş.
Daha sonra ben de bir arayayım diyerek telefonu kapattım ve benim aramalarıma da cevap vermedi. Yine sessizde olabileceği ihtimali için WhatsApp üzerinden yazdım, iletildi ama okunmadı.
Haliyle birşeylerin ters olma ihtimaline karşın hemen komşulardan birini aradım. En son dün akşam ekmek alıp eve giderken gördüğünü söyledi.
Tabi o ara amcamla irtibata devam ettik ve o da birkaç kişi ayarlayıp eve doğru yönlendirdi.
Daha sonra tekrar komşumuzu arayıp zile basmasını ve ışıkların yanıp yanmadığına bakmasını rica ettim. Kapıya kimsenin çıkmadığını ve ışıkların kapalı olduğunu söyledi.
Yukarı çıkıp kapıdan dinlemesini, arayacağımı ve içerden telefon sesi duyup duymadığını söylemesini istedim. Duyabiliyorum dedi...

Maalesef geriye kalan tek seçenek hemen polisi aramak oldu.
Arayıp ihbarda bulundum. Beni itfaiyeye bağladılar önce. Onlar bilgiyi aldıktan sonra sağlık servisine bağladılar. Onlar da bilgiyi aldıktan sonra beni yine 112 emniyet merkezine bağladılar. Yine bilgi verdikten sonra beklemeye başladım.

Önce ambulans görevlisi hanımefendi arayıp benden telefon numarası istedi. Arkasından itfaiye görevlisi aradı o da telefon numarası istedi. Henüz polis ekipleri varmamış ama onlar orada bekliyorlardı eve girmek için.
Tahminimce onlar da arayıp evin içinden gelen sesi duyunca ekipleri beklemeden girmişler eve. İşin en garip tarafı ise telefonu istediklerinde adını söylediğim an görevlinin "belki hiç ihtiyacımız olmayacak adına şu anda önemli değil." demesi sanarken alt komşum aradı yine.

Baban şu anda binaya giriyor demez mi?
Bir süre sonra itfaiye görevlisi aradı ve mutlu ve rahatlamış bir şekilde durumu anlattı. Biz eve girdik ama o sırada geldi dedi.

Aradan bir saat geçti polis arayıp evi bulamıyoruz dedi Onlara da durumu anlattım.

Meğer evden çıkıp minibüse bindikten sonra telefonunu unuttuğunu fark etmiş ve sonra bir daha mı minibüs parası vereceğim deyip geri dönüp almamış. İşte şansına da onun bu unutkanlığının yani telefonunu unuttuğu ilk ve tek günün içerisinde yüzlerce kere aranıp ulaşılamadığı için herkesi panikletebileceği aklına gelmemiş.

Zaten daha başına birşey gelmeden tüm amca ve halalarım başına birşey geldi diye yıkılmış duruma gelmişlerdi bile. Ben cenaze işlemlerini düşünmeye başlamıştım amcam ise oradakileri nasıl teselli edeceğini. Bunları tabi olay sonuçlandıktan sonra kendi aramızda konuştuk.

Yani evde unutulan bir telefon yüzünden olay nerelere gitti. Emniyeti, itfaiyesi, ambulansı ve cabası.

Sonrasında gülmeyi durduramadım ama sevinçten değil de aklıma gelen birkaç sene önceki Bursa'da yaşanan olaydaki kendini arayan adam yüzünden.

Onu da özetle anlatmak gerekirse;
Arkadaşının yanına İnegöl'e gidiyor. Gece 2 gibi uyuyor. Arkadaşı bunu göremeyince polisi arıyor ve arama çalışmaları başlıyor. Bu adam da kalabalığı görünce ne oldu diyor. Kayıp şahıs var arama yapılıyoru duyunca araya kaynıyor onlarla aramaya başlıyor. Bir süre sonra aranan şahıs diye isminin geçtiğini duyunca "bir soğuk ter döktüm adımı duyunca" diyor. O benim deyince tabi herkes şaşırıyor.

Bizimkinin de itfaiye eve girdikten sonra dışardan gelip kapıyı açması az biraz buna benzedi gözümde )

Aman diyim siz siz olun bu zamanda unutacaksanız kendinizi unutun, telefonunuzu değil. Yoksa sonunun bu şekilde bitmemesi işten bile değil

Tanrım daha beter bir tecrübe yaşatmasın. Her zaman gülen yüzlerin olduğu tecrübeler temennimle.